Η νόσος είναι συνήθως εστιακή εμφανίζεται δηλαδή σε περιοχές πλούσιες σε ιδρωτοποιούς αδένες όπως οι μασχάλες, οι παλάμες, τα πέλματα, το πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής, μπορεί όμως να είναι και γενικευμένη.
Στις περιπτώσεις που η υπεριδρωσία είναι γενικευμένη θα πρέπει να ψάξουμε πιθανές υποκείμενες νευρολογικές διαταραχές, κακοήθειες, μεταβολικά νοσήματα (σακχαρώδης διαβήτης, θυρεοτοξίκωση, υπογλυκαιμία, φαιοχρωμοκύττωμα, εμμηνόπαυση, ποδάγρα), εμπύρετες παθήσεις, φάρμακα, ενδεχόμενο αλκοολισμό, λεμφώματα όπως το Hodgkin, πιθανή φυματίωση).
Η εντοπισμένη υπεριδρωσία μπορεί να σχετίζεται με διαταραχές των συμπαθητικών νευρικών ινών ή με διαταραχές στον αριθμό ή την κατανομή των εκκρινών ιδρωτοποιών αδένων.
Η εντοπισμένη υπεριδρωσία, σε αντίθεση με τη γενικευμένη, πρωτοεμφανίζεται συνήθως στην παιδική ή εφηβική ηλικία. Η εντοπισμένη υπεριδρωσία μπορεί να επάγεται από συναισθηματικές διαταραχές και συνήθως προσβάλλει τις παλάμες, τα πέλματα και τις μασχάλες.
Τόσο συναισθηματικά όσο και θερμικά ερεθίσματα μπορεί να επάγουν την παραγωγή ιδρώτα στις μασχάλες, αντίθετα η εφίδρωση στις παλάμες και τα πέλματα επάγεται περισσότερο από συναισθηματικά παρά θερμικά ερεθίσματα.
Η εντοπισμένη υπεριδρωσία μπορεί επίσης να σχετίζεται με εκκρινείς σπίλους, με όγκους όπως το γλομαγγείωμα, με προκνημιαίο μυξοίδημα (οίδημα στην πρόσθια επιφάνεια της κνήμης που συνδέεται με υπερθυρεοειδισμό και εξώφθαλμο) και άλλα.
Έχει σοβαρές ψυχολογικές επιπτώσεις και επιβαρύνει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η θεραπεία της περιλαμβάνει από τη μια την ελαφρά ένδυση, το δροσερό περιβάλλον, την τοπική χρήση αποσμητικών και αντιιδρωτικών προιόντων και από την άλλη στις πο σοβαρές περιπτώσεις τη χρήση βοτουλινικής τοξίνης τύπου Α (Botox),
τη χειρουργική θεραπεία για τις περιπτώσεις εστιακής υπεριδρωσίας στις μασχάλες και την χειρουργική ή ενδοσκοπική θωρακική συμπαθεκτομή για τη μασχαλιαία και την παλαμιαία υπεριδρωσία.
Από τις τοπικές θεραπείες η πιο αποτελεσματική είναι η εφαρμογή διαλύματος χλωριούχου αλουμινίου. Το διάλυμα εφαρμόζεται σε στεγνό και καθαρό δέρμα κατά τη διάρκεια της νύχτας και ξεπλένεται με νερό το επόμενο πρωί.
Απoτελεσματική στην εντοπισμένη υπεριδρωσία είναι η ενδοδερμική έγχυση βοτουλινικής τοξίνης τύπου Α. Ενδεχόμενη ανεπιθύμητη ενέργεια μπορεί να είναι ήπια μυική αδυναμία λόγω διάχυσης της τοξίνης στους υποκείμενους μυς. Άλλη θεραπευτική επιλογή για την εντοπισμένη υπεριδρωσία είναι η ιοντοφόρηση.
Τελική θεραπευτική επιλογή είναι η χειρουργική η οποία περιλαμβάνει την χειρουργική ή ενδοσκοπική συμπαθεκτομή, την αφαίρεση των εκκρινών ιδρωτοποιών αδένων ειδικά στις περιπτώσεις της μασχαλιαίας υπεριδρωσίας και την λιποαναρρόφηση η οποία αποτελεί έναν άλλο τρόπο αφαίρεσης των ιδρωτοποιών αδένων στις μασχάλες.
Σε κάποιες περιπτώσεις μασχαλιαίας υπεριδρωσίας έχει φανεί αποτελεσματικό και το Nd-YAG 1064nm laser.
